Dat was de naam van de door Nederlanders beheerde refugio. Onlangs verkochten ze de herberg om in de buurt van Vézelay een nieuwe herberg te starten. De nieuwe Baskische eigenaren veranderden de naam in 'Beilari', maar de geest van de camino is gebleven. Voor het avondeten maken wij op speelse wijze kennis met elkaar en de reden die een ieder heeft bewogen om deze tocht te ondernemen. Leo uit Lisse is vanuit huis gaan lopen. Een Frans-Canadees echtpaar is dankbaar voor het herstel van ernstige ziektes en hoopt vrijdag hun 50 jarig huwelijk te vieren, maar het is zeer de vraag of ze verder kunnen gaan omdat ze erg veel last heeft van een knieblessure. Naast 60- plussers zijn er ook 30-ers/40-ers. Duitsers, Fransen, Nederlanders, Australiërs en een Braziliaanse zitten hier aan tafel met een verwachtingsvolle open geest.
Gevraagd naar mijn diepere reden om de tocht te ondernemen, besluit ik na enige aarzeling toch mijn ziel bloot te leggen. Ik hoop dat het contact met mijn zoon, die ik al twintig jaar niet gezien heb, zal worden hersteld. Hoewel wij slechts 2 km bij elkaar vandaan wonen is de 'berg' tussen ons moeilijker te overwinnen dan de oversteek van de Pyreneeën, die ik morgenvroeg ga ondernemen. Vandaar het motto van deze blog; 'Ik loop van je weg om dichter bij je te komen'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten